در زمان‌های باستان هنگامی که انسان‌ها به آسمان نگاه می‌‌کردند. ستاره‌های درخشان زیادی را می‌دیدند که با طرحی خاص یا گروهی در آسمان قرار گرفته‌اند. هر گروه یک صورت فلکی نامیده می‌شد. مطالعات بر روی چگونگی حرکت این صورت‌های فلکی، نشان می‌دهد که آنان بر روی مدار مشخصی حرکت می‌کنند. تعداد صورت‌های فلکی که در طول سال و زمان‌های مختلف دیده می‌شوند، 12 عدد بود. خورشید و ماه همیشه در یک منطقه مشخص که این 12 صورت فلکی قرار داشتند، می‌درخشیدند و قرار می‌گرفتند.
این 12 صورت فلکی نشانه‌های «منطقه البروج» نامیده می شوند. این منطقه فرضی در آسمان، که به نظر می‌رسد ماه و خورشید و دیگر سیاره ها در حال عبور از آن هستند، «منطقه البروج» نامیده می شود. هر کدام از این 12 منطقه البروج که در زاویه‌ای 30 درجه قرار داشتند، به عنوان نشانه‌ای از منطقه البروج نامگذاری شد؛ به این طریق، 12 نشانه منطقه ی البروج به وجود آمدند.
هر نشانه با یک صورت فلکی در ارتباط و مانند جسم یا ماده ای زمینی شبیه به آن است. نام این نشانه ها و مکان خورشید در در آنها به صورت زیر است:
1-حمل یا قوچ: 21 مارس تا 19 آوریل
2- ثور یا گاو نر: 20 آوریل تا 20 می
3- جوزا یا دوقلو: 21 می تا 21 ژوئن
4- سرطان یا خرچنگ: 22 ژوئن تا 22 جولای
5- اسد یا شیر: 23 جولای تا 22 آگوست
6- سنبله یا دوشیزه: 23 آگوست تا 23 سپتامبر
7- میزان یا ترازو: 23 سپتامبر تا 23 اکتبر
8- عقرب: 24 اکتبر تا 21 نوامبر
9- قوس یا تیرانداز: 22 نوامبر تا 22 دسامبر
10- جدی یا بز: 22 دسامبر یا 19 ژانویه
11- آکوآریس یا دلو: 20 ژانویه تا 18 فوریه
12- حوت یا ماهی: 19 فوریه تا 20 مارس
به عبارت دیگر اینها 12 صورت فلکی هستند که خورشید در طول سال از آنها عبور می کند. بین 21 مارس تا 19 آپریل از منطقه حمل؛ بین 20 آپریل تا 20 می از منطقه ثور؛ و همین طور تا به صورت فلکی حوت برسد.
منبع: دانشنامه مصور کودکان و نوجوانان
