سنجاب‌های پروازگر پستانداران سُرنده‌ی عسل‌خوار و لمور پرنده ضمن سُر خوردن روی هوا، می‌توانند از روی درختی به روی درختی دیگر بپرند و خود را از دست حیوانات مهاجم نجات دهند. هر چند این عمل آنها به معنای پرواز واقعی نیست، اما یک لمور پرنده قادر است مسافت 135 متری بین دو درخت را روی هوا سُر بخورد. قدرت پرواز این پستاندار ناشی از وجود شبکه‌ای از پرده های پوست است که بین دست و پاهایش را پوشانده‌اند.
آیا می دانید کدام حیوان غذایش را قبل از شستن می شوید؟ راکون ها از این نوع حیواناتند. بیشتر راکون ها غذای خود را می شویند و اگر آبی برای شستن غذای خود پیدا نکنند از خوردن آن امتناع می کنند. هر چند گفته می شود راکون ها فقط اگر در نزدیکی محل پیدا کردن غذا آب پیدا کنند، غذا را شسته و می خورند ولی دیده شده که بعضی از راکون ها بدون اینکه غذای خود را بشویند آن را می خورند. هیچ کس به درست نمی داند چرا راکون غذایش را می شوید. مطمئناً راکون ها این کار را برای تمیز کردن غذایشان انجام نمی دهند، چرا که آنها غذایشان را در اب گل آلود نیز می شویند. به علاوه آنها طعمه ای را که از آب می گیرند را هم می شویند، در حالیکه نیازی به شستشو ندارد.
تمام گیاهان و جانوران برای ادامه زندگی به آب نیاز دارند. با این وجود جانوری وجود دارد که در تمام طول زندگیش آب نمی نوشد. این جانور نوعی موش کوچک است و در صحرای جنوب غربی ایالات متحده آمریکا زندگی می کند. این موش های کوچک نقش مهمی در زندگی حیوانات صحرایی دیگر دارند. آنها غالباْ به علت آب موجود در بدنشان توسط حیوانات دیگر شکار می شوند. این موش کوچک می تواند به سرعتی حدود ۶ متر در ثانیه بدود و از دست دشمانش فرار کند.
این موش های صحرایی از دم دراز خود به عنوان سکان (هدایت کننده مسیر) استفاده کند، حتی در حالت پریدن هم می توانند در هوا تغییر مسیر بدهند. به علت دم و پاهای قوی و درازی که دارند به این موش، موش کانگورویی هم می گویند. طول بدن این جانوران به 38 سانتیمتر می رسد و دم آن 20 سانتیمتر است. آنها چشمانی درشت، سر بزرگ و دستانی کوتاه دارند. رنگ پوست این جانور در قسمت های بالای بدن زرد و قهوه ای و در قسمت های تحتانی سفید است. حال سوال این است که چگونه این موش کوچک بدون آب زنده می ماند؟
موش های قطبی جانورانی کوچک با دمی کوتاه و چشمانی ریز و به رنگ خاکستری و قهوه ای هستند. این جوندگان در مناطق سرد نیمکره شمالی زندگی می کنند؛ مانند کوه های اسکاندیناوی. این جانوران حدود ۱۲ تا ۱۶ سانتیمتر طول دارند و پاهایشان به وسیله خز پوشیده شده است که آنها را در مقابل سرما محافظت می کند. لانه های موش های قطبی هم روی زمین ساخته می شود هم زیر زمین. غذای آنها ریشه و ساقه گیاهان و خزه است. حتماً تا حالا شنیده اید که هزاران هزار موش قطبی در خطوط و صفوف فشرده به دنبال هم حرکت می کنند تا با به دریا برسند و خود را در اب دریا غرق کنند. اما چرا؟
دم در قسمت پشت بدن حیوانات قرار گرفته است و در حیوانات مختلف استفاده های گوناگونی دارد.
در ماهی ها دم نقش مهمی را در به سمت جلو حرکت دادن آنها بر عهده دارد و انواع مختلفی دارد که در شنا کردن و حرکت به آنها کمک می کند. در کروکودیل و نهنگ دم به عنوان عضوی نیرومند حرکت این جانوران را برعهده دارد. در قورباغه دم فقط در مرحله لاروی موجود می باشد و با رشد قورباغه از بین می رود. کرکودیل نیز از دم خود برای دفاع یا حمله به دشمانان خود استفاده می کند. تمامی خزندگان دارای دم هستند که طول آنها در خزندگان مختلف، متفاوت می باشد. دم لاک پشت ها کوتاه و دم مارمولک ها بلند می باشد، اگر چیزی به مارمولک حمله کند او قسمتی از دم خود را جدا می کند، این کار مکانیزم دفاعی مارمولک می باشد.
برای مدت طولانی انسان تصور می کرد هر یک از گونه های مختلف حیات به طور مجزا به وجود آمده است و هیچکدام در طول حیاتشان تغیری نکرده اند. چارلز داروین اولین کسی بود که این طرز تفکر را رد کرد و نظریه جدید تکامل را پایه گذاری کرد. طبق این نظریه، تکامل جریانی است که براساس آن همه موجودات زنده ای که امروزه بر روی زمین وجود دارند از نسل اجداد مشترکی هستند که میلیون ها سال پیش زندگی می کردند. همه گیاهان و حیوانات در یک رویه منظم تکامل پیدا کرده اند و حتی امروزه نیز در حال تغییر کردن هستند.
آفتاب پرست نوعی مارمولک است که رنگ خود را با محیط اطرافش تطبیق می دهد، این امر به دلیل وجود رنگدانه هایی در زیر پوست او انجام می گیرد. آیا میدانید این سلول ها چگونه به تغییر رنگ او کمک می کنند؟
ممکن است صدایی را که از دمیدن درون صدف های حلزونی شکل در معبدها به وجود می آید شنیده باشید. همچنین حتما صدف های حلزونی شکل بزرگ و کوچک را در ساحل دریاها یا کناره رودخانه ها دیده اید. بعضی از این صدف ها آنقدر کوچکند که فقط با کمک عدسی های بزرگ کننده دیده می شوند در حالی که بعضی به بزرگی 120 سانتیمتر هستند. آیا می دانید این صدف های حلزونی شکل چه هستند و چگونه به وجود می آیند؟
مارها ساختار شنوایی ندارند. آنها استخوانی دارند که در طول بدن آنها امتداد دارد و سیستم شنوایی ستونی نامیده می شود. این استخوان ساختار مخصوصی دارد که می توانند لرزش ای زمین را شناسایی کند اما لرزش های موجود در هوا را تشخیص نمی دهد. به همان دلیل مار می تواند توپی را که در حال نزدیک شدن به اوست را حس کند. برای فهمیدن این موضوع که مار لرزش های موجود در هوا یا زمین را می تواند تشخیص دهد آزمایش های زیادی بر روی گونه های مختلف مارها توسط دکتر دئوراس در بمبئی انجام گرفته است.
دایناسورها خزندگانی عظیم الجثه بودند که حدود 150 میلیون سال پیش روی زمین زندگی می کردند. آنها در دوران «مزوزوئیک» بین 65 الی 225 میلیون سال پیش می زیستند. کلمه دایناسور از دو کلمه یونانی «دینوس» به معنای ترسناک و «سائورس» به معنی خزنده گرفته شده است.
دایناسورها پاهای کوتاه و بدنی بزرگ داشتند. بسیاری از آنها گیاه خوار و تعداد کمی گوشتخوار بودند. آنها هم در آب و هم در خشکی زندگی می کردند. برخی از آنها روی دو پا و بعضی دیگر روی چهار پایشان حرکت می کردند. بعضی از دایناسورها دارای پوستی نرم بودند و برخی دیگر پوستی با فلس های سخت و محکم داشتند حتی برخی از آنها دارای پوستی با صفحات استخوانی بودند که مانند یک زه از بدن آنها محافظت می کرد. آنها دارای مغز بسیار کوچکی بودند.
