جغد یک پرنده شکاری با سر و چشم های بزرگ، گردن کوتاه، بال های پهن و پنجه های تیز است. در حدود 130 گونه مختلف از جغد های در سراسر جهان یافت می شوند. در بعضی از کشورها این پرنده به عنوان پرنده ای خوش یمن شناخته می شود در حالیکه در بعضی از کشورها نماد ثروت و دانش است. چیزی که در مورد جغدها عجیب است این است که در که آنها در شب بهتر از روز می بینند. این حقیقت که آنها در شب ها زندگی را شروع می کنند آنها را به نمونه مناسبی از پرنده های شب گرد تبدیل کرده است.
پرنده هایی که شب ها بهتر از روز دید دارند به پرنده های شب گرد معروف هستند، بر عکس، پرنده هایی که در طول روز بهتر از شب دید دارند پرنده های روزانه نامیده می شوند. شما باید در مورد دانستن اینکه چگونه پرنده های شب گرد به خصوص جغدها در شت بهتر از روز می بینند بسیار کنجکاو باشید. برای دانستن این موضوع اول باید بدانید ما چگونه چیزها را می بینیم. نور شکسته شده که از اجسام وارد چشم ما می شود توسط عدسی هایی درون چشم ما بر روی پرده ای می افتد. این پرده می شود. این تصویر توسط مغز به حالت اول بر گردانده می شود و ما جسم را می بینیم.
چشمان جغد 4 خصوصیت ویژه دارد که به وسیله آن شب ها دید بهتری دارد. اول اینکه فاصله بین عدسی ها و شبکیه در چشم جغد بیشتر از چشمان انسان است، به همین دلیل تصویر تشکیل شده روی شبکیه بزرگ تر از اندازه عادی آن است. تعداد سلول های تعداد سلول های ویژه ی بینایی در شبکیه جغد در حدود 10000 در هر متر مربع است. در مقایسه با چشم انسان که حدود 2000 در هر متر مربع سلول دارد، به همین دلیل جغد 5 برابر بیشتر از ما اجسام را می بیند. سوم اینکه چشمان جغد مایع قرمز رنگ مخصوصی از جنس پروتئین دارد که چشمانش را حساس تر نسبت به نور خورشید می کند. چهارم اینکه مردمک های چشم جغد بیشتر باز می شوند و به همین دلیل کمترین مقدار نور وارد چشم هایش می شود. به خاطر وجود این 4 عامل جغد ها در شب بهتر می بینند.
به خاطر حساسیت زیاد چشمان آنها در برابر نور در روشنایی روز برای چشمان آنها بسیار روشن و ناراحت کننده هستند، از همه جالب تر آنکه جغد می تواند سرش را 180 درجه بچرخاند و پشت سرش را هم ببیند.
منبع: دانشنامه مصور کودکان و نوجوانان
